Van taaltraining Engels tot debuutroman

In mei 2020, twee en een half jaar na haar training Engels, verscheen de literaire thriller Onmacht van de hand van Yvonne Doorduyn. Het boek werd genomineerd voor ‘Beste Nederlandse vrouwenthriller van 2020’. We spraken met de schrijfster over de rol die haar taaltraining speelde bij de totstandkoming van haar boek.

Je begon tijdens je training Engels met je boek. Hoe kan dat?
“Als je een week intern bent, ga je nadenken over je ambities. Daar heb je de tijd voor als je even uit de drukte van je werk en je gezin bent. In de gesprekjes met een van mijn taaltrainers kwam de langgekoesterde wens om eens een boek te schrijven naar boven. Ik had toch schrijfopdrachten nodig, dus gaf zij me de opdracht om het eerste hoofdstuk voor mijn boek te gaan schrijven. In het Engels weliswaar. Natuurlijk hebben we dat toen met het pennetje nagelopen om te zien waar het beter kon, maar het is nog steeds het eerste hoofdstuk uit mijn boek.”

En Regina Coeli heeft je ook op andere manieren geïnspireerd.
“Dat klopt! Een deel van Onmacht speelt zich af in een fictief spreekvaardigheidsinstituut in Zeist. Dat heb ik geënt op mijn ervaringen bij Regina Coeli. Je ziet de 1-op-1 coaching terug, het wisselen van docent na een lesuur en natuurlijk het goede eten met de overnachting.”

Hoe kijk je zelf terug op je training bij Regina Coeli?
“Heel positief. Wat ik heel knap vond van de docenten is dat ze zich helemaal verdiept hadden in mijn portefeuille. We spraken over luchtvaart, duurzaamheid en waterveiligheid. Precies wat ik nodig had voor mijn werk als speechschrijver bij het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. Toen we aan het eind van de week gingen evalueren, realiseerde ik me hoe hoog mijn niveau was. Ik ben nu zekerder van mijn zaak als ik in het Engels schrijf.“

Heb je daar nu veel profijt van in je werk?
“Een groot deel van de speeches die we schrijven wordt uitgesproken in het Engels. In plaats van alles te laten vertalen, schrijf ik nu de tekst direct in het Engels. Een letterlijke vertaling vanuit het Nederlands is vaak te direct. Het internationale publiek is toch bescheidener en daar moet je rekening mee houden. Daarna kijkt het vertaalbureau het altijd na. De tekst moet natuurlijk wel perfect zijn. Maar ik voel me nu een stuk vrijer als ik in het Engels schrijf.”